Waterton Lakes NP en Glacier NP
23 juli 2013
Donderdag 18 juli vertrokken we richting het Zuiden van Canada, om precies te zijn: Waterton Lakes National Park. Hier zouden we 1 nacht verblijven en daar hadden we direct spijt van. Uiteraard weer een schitterende omgeving, maar ook teveel te zien en te doen voor die ene dag.
Nu willen we de mooie dingen graag met iedereen delen, maar helaas is de connector, die camera met tablet verbindt, gesneuveld. We verwachten deze snel hier te kunnen vervangen, zodat we deze week foto's kunnen plaatsen. Tot die tijd moeten jullie maar geloven dat het echt mooi is.
De volgende dag moesten we dus helaas al vertrekken. De bestemming was Glacier National Park in The USA, oftewel: voor de eerste keer de grens over. We waren op tijd vertrokken, want je komt niet zomaar de VS in. Gelukkig was het niet druk aan de grens. Na het vragenvuur te hebben overleefd (waar kom je vandaan, waar ga je naar toe, waar verblijf je, wat kom je doen, hoelang blijf je, heb je drugs, wapens, alcohol bij je en nog meer vragen) en de nodige papieren te hebben ingevuld, kwamen we met een vertraging van ca. een half uur de VS binnen. De reis ging verder dwars door Glacier National Park via de Going-To-The-Sun Road. Deze route hadden we eerder genomen (2 jaar geleden), maar toen van West naar Oost. Gezien de schoonheid deden we het graag nog een keer over.
Het leek ons leuk om bij Logan Pass, het hoogste per auto bereikbare punt, weer in de sneeuw te staan. Helaas lag er geen sneeuw! Heel vreemd, want twee jaar eerder lag er in dezelfde periode volop sneeuw. De mannen lieten Nathalie achter om te voet verder te gaan. Een half uur later was het doel bereikt en stonden we alsnog in de sneeuw.
De meeste Nationale Parken zijn zo groot en op veel plaatsen onbegaanbaar, dat je veel moois vanaf de grond moet missen. De oplossing is eenvoudig, de lucht in met een helikopter. Na op vrijdag het park vanaf de grond te hebben bewonderd, deden we dit zaterdag vanuit de lucht. Nu is een helikoptervlucht op zich al best bijzonder, maar zeker als je dingen ziet die je op een andere manier nooit kunt zien.
We waren al langs Lake McDonald gereden, er overheen gevlogen, maar er nog niet in geweest. Aangezien hier de temperatuur, net als thuis in Nederland, boven de 30 graden uitkwam, was een rustige verkoelende middag meer dan welkom. Thijmen was de grote aanjager, want vertelde maar wat graag dat hij het meeste in het water was geweest, o.a. in Waterton Lake. Dat werd een heerlijke middag aan en in Lake McDonald.
Nu willen we de mooie dingen graag met iedereen delen, maar helaas is de connector, die camera met tablet verbindt, gesneuveld. We verwachten deze snel hier te kunnen vervangen, zodat we deze week foto's kunnen plaatsen. Tot die tijd moeten jullie maar geloven dat het echt mooi is.
De volgende dag moesten we dus helaas al vertrekken. De bestemming was Glacier National Park in The USA, oftewel: voor de eerste keer de grens over. We waren op tijd vertrokken, want je komt niet zomaar de VS in. Gelukkig was het niet druk aan de grens. Na het vragenvuur te hebben overleefd (waar kom je vandaan, waar ga je naar toe, waar verblijf je, wat kom je doen, hoelang blijf je, heb je drugs, wapens, alcohol bij je en nog meer vragen) en de nodige papieren te hebben ingevuld, kwamen we met een vertraging van ca. een half uur de VS binnen. De reis ging verder dwars door Glacier National Park via de Going-To-The-Sun Road. Deze route hadden we eerder genomen (2 jaar geleden), maar toen van West naar Oost. Gezien de schoonheid deden we het graag nog een keer over.
Het leek ons leuk om bij Logan Pass, het hoogste per auto bereikbare punt, weer in de sneeuw te staan. Helaas lag er geen sneeuw! Heel vreemd, want twee jaar eerder lag er in dezelfde periode volop sneeuw. De mannen lieten Nathalie achter om te voet verder te gaan. Een half uur later was het doel bereikt en stonden we alsnog in de sneeuw.
De meeste Nationale Parken zijn zo groot en op veel plaatsen onbegaanbaar, dat je veel moois vanaf de grond moet missen. De oplossing is eenvoudig, de lucht in met een helikopter. Na op vrijdag het park vanaf de grond te hebben bewonderd, deden we dit zaterdag vanuit de lucht. Nu is een helikoptervlucht op zich al best bijzonder, maar zeker als je dingen ziet die je op een andere manier nooit kunt zien.
We waren al langs Lake McDonald gereden, er overheen gevlogen, maar er nog niet in geweest. Aangezien hier de temperatuur, net als thuis in Nederland, boven de 30 graden uitkwam, was een rustige verkoelende middag meer dan welkom. Thijmen was de grote aanjager, want vertelde maar wat graag dat hij het meeste in het water was geweest, o.a. in Waterton Lake. Dat werd een heerlijke middag aan en in Lake McDonald.
En een heel mooi streven van Thijmen om in zoveel mogelijk verschillende waters gezwommen te hebben, veel plezier gewenst!
Hier is het inmiddels tropisch..... overdag binnen en 's avonds naar buiten. Voelt ook als vakantie :)
Genietse! fr.
Wat een mooie dagen en belevenissen weer! Heerlijk even afkoelen op zo'n bijzondere bestemming. dat is toch een stuk beter dan de overvolle hollandse stranden :-). We kijken nu wel heel erg uit naar de bijbehorende foto's. Geniet van al dat moois en tot het volgende blog! X fijm